به نقل از «ایسنا»

یادبود «روز ملی هجرت در الجزایر» از سوی سفارت این کشور در تهران

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۳۷۵۶۲

سفارت الجزایر در تهران اعلام کرد: پس از گذشت ۵۹ سال از حوادث حزن‌انگیز، مقامات الجزایر همچنان مجدانه از فرانسه می‌خواهند که به همه جنایت‌هایی که در طول بیش از یک قرن استعمار کشور الجزایر در حق مردم این کشور مرتکب شده‌اند، اقرار کند. 

به گزارش ایسنا، سفارت الجزایر در تهران در  یادبود وقایع ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱  در این کشور در یادداشتی با عنوان «روز ملی هجرت در الجزایر» نوشت: همه چیز با تظاهراتی مسالمت‌آمیز آغاز شد که در شامگاه ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ به یک کشتار خونین در شهر پاریس انجامید و تاریکترین مراحل تاریخ استعمار فرانسه را رقم زد و روایت کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استعماری که به واسطه آن، کشور فرانسه به زشت‌ترین شیوه‌های سرکوب و شکنجه و مجازات در حق مهاجران الجزایری مبادرت ورزید و در همان شب حادثه ، آنان را دستگیر یا زخمی کرد و یا کشت و به آب رودخانه «سِن» انداخت. 
عصرگاه روز ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ و درست زمانی که توافقات اِویان می‌رفت که به لطف مقاومت شجاعانه ملت الجزایر ، حاکمیت کشور را بدان باز گرداند، حدود ۸۰ هزار الجزایری مهاجر در فرانسه، دعوت رهبران انقلاب الجزایر را لبیک گفته و در شهر پاریس و نواحی آن اقدام به یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز نمودند . زیرا ، رهبران انقلاب برای حمایت مادی و معنوی انقلاب و معطوف نمودن افکار عمومی به حقانیت آرمان الجزایر، به ضرورت بسیج ۳۰۰ هزار الجزایری مهاجر در فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی فرمان داده بودند. 
بدین صورت که اتحادیه جبهه آزادیب‌خش ملی الجزایر در فرانسه، مهاجران الجزایری را به برگزاری یک اعتراض مسالمت‌آمیز علیه اقدامات قهرآمیز «موریس بابون»، رئیس پلیس وقت فرانسه دعوت نمود. کسی که طی یک بخشنامه، صرفاً برای مهاجران الجزایری ساکن در شهر پارس، مادامی که ندای آزادی و برابری و برادری سر می‌دادند ، قانون منع آمد و شد را از ساعت ۸:۳۰ شب لغایت ۵:۳۰ صبح برقرار نموده بود. 
اینگونه شد که در پاسخ به این فراخوان، بیش از ۸۰ هزار الجزایری مهاجر ، در روز ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ خود را برای شرکت در این تظاهرات مسالمت‌آمیز به خیابان‌های بزرگ شهر پاریس رساندند. 
تظاهرات کنندگان جمعیتی متشکل از مردان و زنان و حتی کودکانی بودند که از گوشه وکنار پایتخت فرانسه می‌آمدند تا از آزادی و کرامت خود دفاع کنند و چشم جهانیان را به حقانیت آرمان خود بدوزانند ، اما با آتش پلیس فرانسه غافلگیر شدند که هدف از آن نه تنها ایجاد رعب و باز داشتن ایشان از موضع اعتراضی‌شان، بلکه کشتار و شکنجه اجسادشان بود. 
پس از آنکه این تظاهرات مسالمت‌آمیز تا نیمه دوم شب ۱۷ اکتبر ادامه یافت، به صحنه یک کشتار خونین و وحشیانه بدل شد و نیروهای امنیتی فرانسه با دستور «موریس بابون» به کشتار کورکورانه الجزایری‌ها پرداختند و زنده و مرده آنان را از روی پل «سنَ میشل» به رودخانه «سِِن» انداختند. باقی تظاهرات کنندگان را نیز به زندان انداختند و به شیوه‌های گوناگون شکنجه دادند. همه اینها به خاطر تنها گناه ملت الجزایر بود که در قالب یک اعتراض مسالمت آمیز حق خود را از استقلال و زندگی در سایه آزادی طلب کرده بودند. 
منظرة زشت و زنندة دهها کشته بر روی آبهای رودخانة سن، توصیف کسانی است که در آن روز جان سالم به در بردند، و به شهادت ایشان، در آن روز وحشیانهترین شیوههای سرکوب اعمال شد، به گونهای که دو مورخ انگلیسی، یعنی جیم هاوز و نیل مک مستر، در کتاب «الجزایریها، جمهوریت و هراس حکومت» که در سال ۲۰۰۸ به چاپ رسید، آنچه در آن روز بر الجزایریها گذشت را به «خشونت‌آمیزترین سرکوب تظاهرات اروپای غربی در تاریخ معاصر» توصیف می‌کنند.  
نتیجه این جنایت بسیار هولناک که چهار روز پس از روز تظاهرات به طول انجامید، بسیار سنگین بود، به گونه‌ای که در پایان آن،  بیش از ۳۰۰ کشته، صدها مفقودی و بیش از هزار زخمی به جای ماند و حدود ۱۲ الی ۱۵ هزار الجزایری در سایه یکی از فجیع‌ترین جنایت‌های استعماری فرانسه در اردوگاه‌های خاصی زندانی شدند. 
البته، جانفشانی مهاجران الجزایری در آن شب بیهوده نشد، چرا که تظاهرات ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ به واسطه پژواک عظیمی که در تثبیت و تحکیم استقلال خواهی جبهه آزادی‌بخش ملی داشت، بزنگاه مهمی در تاریخ انقلاب آزادی‌بخش الجزایر به شمار می‌رود. همچنان که این رویدادها به واسطه قتل‌ها و شکنجه‌هایی که معترضان الجزایری با آن مواجه شدند، موج گسترده‌ای از همبستگی داخلی و بین‌المللی را به دنبال داشت، به گونه‌ای که پس از آن ، مقامات استعمار به ناچار، به گفتگوی واقعی با نمایندگان انقلاب آزادی‌بخش نشستند.  
گزارشات رسمی دولت فرانسه تلاش کردند تا با کاربرد ساده‌ترین تعابیر و کاهش تعداد قربانیان آن شب به کمترین حد ممکن، از اهمیت این جنایات وحشیانه بکاهند. اما، هرچقدر هم که آثار این جنایت را پاک کنند ، باز هم حقیقت نمایان می‌شود. 
کشور فرانسه مسئولیت کشتار معترضان الجزایری در رویداد ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ را همانند دیگر جنایات دوران استعمار خود در الجزایر، هنوز نپذیرفته است .اگرچه، برخی اقدامات نه چندان مقبول مسئولان داخلی انجام گرفت. برای مثال، بنای یادبودی که «بِرتران دولانوِه»، شهردار پاریس در سال ۲۰۰۱ بر روی پل «سنَ میشل» برای گرامیداشت یاد قربانیان ۱۷ اکتبر بنا کرد. همچنین، رئیس جمهور پیشین فرانسه، «فرانسوا هولاند» در سال ۲۰۱۱ تاجی از گل را بر روی پل «کلیشی» در بالای رودخانه «سِِن» گذاشت. همان رودی که در روز واقعه الجزایری‌ها به آبهای آن انداخته شدند. 
امروز، پس از گذشت ۵۹ سال از آن حوادث حزن‌انگیز، مقامات الجزایر همچنان مجدّّانه از فرانسه می‌خواهند، که به همه جنایتهایی که در طول بیش از یک قرن (۱۹۶۲-۱۸۳۰) استعمار کشور الجزایر در حق مردم این کشور مرتکب شده‌اند، اقرار کند. 
همچنین، در یک رویداد تاریخی منحصر به فرد، و در آستانه جشن پنجاه و هشتمین سالروز استقلال الجزایر، در تاریخ ۵ جولای ۲۰۲۰، مقامات الجزایری توانستند اجساد ۲۴ تن از شهدای الجزایر را که نمادهای مقاومت مردمی در برابر استعمار فرانسه در قرن نوزدهم بودند، به کشور بازگردانند .اینان کسانی بودند که ارتش استعمارگر فرانسه ،آنها را شکنجه و اعدام کرد، سپس سرکرده‌های آنان را به کشور خود فرستاد و سالهای سال در موزه تاریخ طبیعی پاریس به نمایش گذاشت. 
به همین مناسبت، رئیس جمهوری الجزایر، جناب آقای عبدالمجید تبِون، باز پس گرفتن اجساد این رزمندگان که بیش از صد و پنجاه سال پیش در مقابل استعمار فرانسه ایستادند را گامی بزرگ در مسیر حل مسائل مربوط به پرونده روزگار فراموش ناشدنی استعمار برشمرد، و تأکید کرد که «مردم الجزایر بیش از آنکه دغدغه جبران مالی سالهای استعمار را داشته باشند، خواستار اقرار دولت  فرانسه به عملکرد استعمارگرانه خود هستند».

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: الجزاير فرانسه هزار الجزایری مسالمت آمیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۳۷۵۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خلیجی همیشه فارس برای تنبیه تمام متجاوزان تاریخ

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - علی ستاری: تاریخ کهن سرزمین ایران از دیرباز تاکنون شاهد تلخی‌ها و شیرینی‌های زیادی بوده است اما اهالیِ این سرزمین دست روی زانو گذاشتن و با یک یا علی بلند شدن را خوب یاد گرفته و بعد از هر دوره افول توانسته‌اند شکوه خود را بازیابی کنند.

یکی از این بازسازی‌ها در دوران صفویه است آن جایی که نواده شیخ صفی که در مسلمان‌شدن و سر به راه شدن ایلخانان نقش به سزایی داشت در سال ۱۵۰۱ میلادی موفق می‌شود بار دیگر ایران را زیر یک پرچم جمع کند و با رسمیت بخشیدن به مذهب تشیع نقشه راهی را برای تمام ادوار بعدی ایران ترسیم کند.

رقابت شرق و غرب و فرصت‌طلبی استعمار برای ورود به منطقه خلیج‌فارس

طی قرن مورد اشاره رقابت تاریخی شرق و غرب که همواره در یک سوی آن ایرانی‌ها بودند و در سوی دیگر رومی‌ها، شکل دیگری به خود گرفت و ظهور دولتی مسلمان در همسایگی اروپایی‌ها؛ آن‌ها را به این فکر انداخت که مسلمانان را با هم درگیر کنند؛ بر همین اساس دو قدرت بزرگ جهان اسلام یعنی صفوی‌ها و عثمانی‌ها به جای توجه به دشمنان مشترک به هم مشغول شدند و از آن سوی استعمارگران اروپایی با خیال راحت خود را به جاهای مختلف سرزمین‌های اسلامی رساندند.

در آن دوران بزرگترین استعمار جهان حکومت پرتغال به شمار می‌رفت و رقیب همیشه در تعقیب آن نیز بریتانیا بود که در تعقیب پرتغال به غرب آسیا آمد و تقریباً بعد از فروپاشی امپراطوری پرتغال - اسپانیا جا پای آن گذاشت.

هندوستان که همه ما با استعمارگری‌های بریتانیا آن را می‌شناسیم نخست توسط پرتغالی‌ها به بند کشیده شد و بعدها بریتانیایی‌ها پا به این سرزمین گذاشتند.

ورود استعمار به منطقه غرب آسیا آثار ویران کننده‌ای داشت؛ آثاری که اگر بخواهیم مانند یک جورچین آن را کنار هم بچینیم باید امتدادش را در وجود منحوس رژیم صهیونیستی پیدا کنیم؛ پرتغالی‌ها دقیقاً از همان نقطه‌ای به سرزمین‌های اسلامی ضربه زدند که امروز صهیونیست‌ها در آن نقطه ایستاده‌اند.

هم عصرِ با قدرت گرفتن صفویه در ایران پرتغالی‌ها بعد از دور زدن دماغه امید نیک خود را به اقیانوس هند رساندند و حکومتی شیعی در جنوب هند یعنی عادل‌شاهیان را شکست داده و بندر گوا را تصرف کردند.

بندر گوا در هند به پایگاه اصلی پرتغالی‌ها تبدیل شد و از آنجا عزم خلیج مکران و خلیج فارس کردند، آن‌ها در مسیر خود جزایر و بنادر مختلف از جمله بحرین و قشم را تصرف کردند و بعد از نبردهای خونین در شرایطی که شاه اسماعیل به دلیل جنگ با عثمانی‌ها در مضیقه است و به دنبال امتیاز گرفتن از پرتغالی‌ها مداخله‌ای در نبردهای جنوب ایران ندارد، جزیره هرمز به دست استعمارگران می‌افتد.

حضور پرتغالی‌ها در غرب آسیا هم منافع ایران را تهدید می‌کند و هم تهدیدی جدی برای عثمانی‌ها به شمار می‌رود چرا که امپراطوری عثمانی از طریق عراق و بصره بخشی از خلیج‌فارس را در اختیار دارد و پرتغال مزاحم جدی آن‌ها در تجارت دریایی هستند اما با این وجود هیچ گاه دو قدرت بزرگ جهان اسلام برای زمین زدن این دشمن مشترک متحد نمی‌شوند و همین امر حاشیه امنِ پیرامون پرتغالی‌ها را برای یکه‌تازی در خلیج‌فارس تقویت می‌کند.

اخراج پرتغالی‌ها از خلیج‌فارس معجزه قرن شانزدهم

پرتغالی که حکومت محلی هرمز و جزایر خلیج‌فارس را آن هم بعد از دو مرحله شکست؛ کنار زده است شکست ناپذیر ترین ابرقدرت قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی است؛ آن‌ها به غیر از اروپا که پایگاه اصلی‌شان است، شرق آفریقا تا تنگه مالاگا، بخش‌هایی از هند و چین، بخش‌هایی از آمریکای جنوبی به ویژه برزیل و جزایر خلیج‌فارس را به قلمرو خود اضافه کرده‌اند؛ هیچکس، حتی بریتانیای پر مدعا نیز یارای مقابله با این امپراطوری را ندارد بنابراین اینکه روز اخراج پرتغالی‌ها از خلیج‌فارس اینقدر برای ما ایرانی‌ها حائز اهمیت باشد مسئله عجیبی نیست؛ اخراج پرتغالی‌ها از خلیج‌فارس معجزه قرن شانزدهم میلادی است معجزه‌ای که به دست سربازان ایرانی رقم خورده و حساب کار را به همه استعمارگران تاریخ داده است و الّا ممکن بود امروز در کنار ادعای مضحک و خنده‌دارِ عربی خواندن خلیج‌فارس؛ شاهد ادعاهایی از سوی پرتغالی‌ها هم برای مالکیت خلیج‌فارس باشیم.

پرتغال قرنِ ۱۵ از روسیه تزاریِ جنگ‌های ایران و روس از انگلستانِ دست انداز به هرات و حتی از آمریکای قرن بیست و یکم چند سر و گردن بالاتر است اما اراده‌ی ایرانی آن‌ها را به زانو در آورده است.

اراده‌ای که به همت پیر خمین یک بار دیگر در دهه ۵۰ شمسی شکوفا شد و به برکت آن امروز جلوی یکه تازی هر ابرقدرتی در خلیج‌فارس گرفته شده است.

واضح‌ترین نمود استعمارستیزی ملت ایران در خلیج‌فارس خود را نشان داده است

اسمعیل جهانگیری مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، دهم اردیبهشت ماه را روزی مهم در تاریخ خلیج‌فارس و ایران برشمرد و گفت: ملت ایران همواره نشان داده‌اند که ملتی استعمار ستیز هستند اما نمود این استعمارستیزی به واضح‌ترین شکل ممکن در خلیج‌فارس خود را نشان داده است از این رو این وظیفه بر عهده ما است که این تاریخ پر افتخار را برای همگان بشناسانیم.

وی ادامه داد: نباید تصور شود که پرتغالی‌ها بی‌هیچ مانعی توانسته‌اند بر جزایر خلیج‌فارس مسلط شوند؛ چرا که در آن دوران نیز مردان و جوانان زیادی جان خود را فدا کرده و با استعمار زمان جنگیده‌اند.

خلیج‌فارس جایگاه امنی برای استعمارگران نیست

جهانگیری با بیان اینکه خلیج‌فارس جایگاه امنی برای استعمارگران نیست، گفت: توهم اینکه قدرتی فرامنطقه‌ای بتواند جایگاه خود را در منطقه تثبیت کند کاملاً غلط است چرا که جوانان خلیج‌فارس نشین نشان داده‌اند که این پهنه آبی پر افتخار برایشان حکم مادر را دارد و برای دفاع از آن از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان خاطرنشان‌کرد: تمام تلاش ما این است که ابتدا تاریخ پرافتخار خلیج‌فارس را به ساحل نشینان این خلیج تا ابد فارس معرفی کنیم چرا که متأسفانه گاهی تمدن بزرگ خلیج‌فارس مورد بی‌مهری و کم لطفی قرار می‌گیرد و گام نخست برای جلوگیری از این بی‌مهری‌ها این است که رگه‌های تمدنی را در بین جوامع بومیِ خلیج‌فارس تقویت کنیم.

وی ادامه داد: فرهنگ مانند آب و به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی به منزله هوا است، فقدان و به فراموشی سپرده شدنش، خسران است و اشاعه آن مایه برکت؛ از این رو تلاش داریم با برگزاری نشست‌های تخصصی مردم هرمزگان را با تاریخ رشادت‌های خلیج‌فارس آشنا کنیم تا آن‌ها به عنوان سفیران فرهنگ و تمدن خلیج‌فارس این مهم را به همگان معرفی کنند.

اسمعیل جهانگیری تصریح‌کرد: چنانچه ما نسبت به فرهنگ، تمدن، آداب و رسوم و نام خلیج‌فارس حساسیت نداشته باشیم دشمنان را برای تلاش بیشتر جهت تصاحب آن امیدوارتر می‌کنیم.

حق وتویی ۸۰ میلیون نفری

وی خاطرنشان‌کرد: خلیج‌فارس نه تنها برای جنوب نشینان بلکه برای ملت ایران موضوعی حیاتی است و حتی اگر کل دنیا در موضوع خلیج‌فارس و جزایر سه گانه رأی به ضرر ایران بدهند با بیش از ۸۰ میلیون حق وتو روبرو خواهند شد.

خلیج‌فارس پهنه‌ای آبی برای تنبیه متجاوزان

مصیب نظری رئیس شورای اسلامی شهر بندرعباس نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، ضمن گرامیداشت روز ملی خلیج‌فارس، گفت: ایرانیان باید به خود ببالند که هیچ‌گاه اجازه نداده‌اند خلیج‌فارس اسیر دست بیگانه باشد.

وی افزود: سابقه دریانوردی ایرانی‌ها در خلیج‌فارس سابقه‌ای فراتر از آن چیزی است که تصور می‌شود چرا که برخی منابع از دریانوردی پیش از دوران هخامنشیان نیز در این خلیج پر افتخار خبر داده‌اند.

نظری بیان‌کرد: دریایی که از پارس می‌آید همیشه خلیج‌فارس خواهد ماند و هیچکس اجازه تعدی به این نام مبارک را نخواهد داشت.

رئیس شورای شهر بندرعباس عنوان کرد: روزگاری پرتغالی‌ها ادعای شکست‌ناپذیری در خلیج‌فارس داشتند و با غرور کشتی‌ها و ناوگانشان را در خلیج‌فارس می‌راندند اما از آن‌ها چه ماند؟ توسط ایرانی‌ها به بدترین شکل ممکن اخراج شدند و همین اخراج زمینه فروپاشی بزرگترین استعمار را فراهم آورد.

وی ادامه داد: وقتی جلوتر می‌آییم می‌بینیم در روزگاری انگلیسی‌ها خود را مالک بلافصل خلیج‌فارس می‌دانستند و برای جزایر آن تعیین تکلیف می‌کردند اما به کجا رسیدند؛ آن‌ها هم مجبور شدند دست از پا درازتر این خلیج همیشه فارس را ترک کنند و آن را به صاحبان اصلی خود بسپارند.

نظری تأکید کرد: همین چند سال پیش بود که تفنگداران انگلیسی در آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران تحقیر شده و توسط پاسداران دریا دل دستگیر شدند، ضمن اینکه سال ۹۸ نیروهای ایرانی با توقیف نفت‌کش انگلیسی نشان دادند که دوران امپراطوری بریتانیایی‌ها بر دریاها به پایان رسیده است و دیگر نمی‌توانند بی حساب و کتاب در خلیج‌فارس کشتی‌رانی کنند.

رئیس شورای شهر بندرعباس، عنوان‌کرد: قطعاً مردم شریف حضور آمریکایی‌ها در خلیج‌فارس را نیز به یاد دارند؛ نیروی دریایی آمریکا تاکنون به هیچکس حساب پس نداده است اما امروز وقتی می‌خواهد وارد خلیج‌فارس بشود باید با زبان فارسی اجازه بگیرد و این یعنی خلیج‌فارس و تنگه هرمز تونل وحشت استکبار و استعمار است.

وی خاطرنشان‌کرد: شکوه امروز خلیج‌فارس حاصل خون پاک مدافعان هرمز، فاتحان جزیره و شهیدان والامقامی چون اسدالله رئیسی و اسحاق دارا است که ثمره آن امروز در حاکمیت بی‌چون و چرای جمهوری اسلامی ایران در خلیج‌فارس مشهود است.

کد خبر 6090477